Starożytne Lyttos

Ruiny starożytnego Lyttos lub Lyktos znajdują się w pobliżu miejscowości Xidasw gminie Kastelli Pediadas. Był to jeden z najstarszych, najważniejszych i najpotężniejszych miasta Kretyi rywalem Knossosz którym często prowadziła wojnę.

Został zbudowany u podnóża Góra Diktiświęta góra Kreteńczyków. Według Mitologia greckarodzice bogini Rhea wysłali swoją córkę do porodu w Lyttosaby chronić ją przed gniewem Kronos. Miasto zostało nazwane na cześć swojego założyciela, Lyktossyn Lycaona.

Był to prawdopodobnie najstarszy Dorian osada na Krecie, założona przez Doryjczyków z Sparta i lokalny Minojczycyokoło 1000 r. p.n.e. Jednak warunki, w jakich zostało założone i jak udało mu się stać tak potężnym miastem, nie są jeszcze znane. Uważa się, że Lyktos była kolonią Spartaoraz Lyktos Miejscowi byli uważani za najpotężniejszych i najodważniejszych wśród Kreteńczyków.

Zgodnie z bardziej współczesną opinią, miasto zostało założone przez mieszkańców minojskiego centrum w Malii, które prawdopodobnie nosiło nazwę Lyktos. czasy starożytne. Obecność rytuałów składania krwawych ofiar wskazuje również, że miasto istniało na długo przed podbojem Dorian. Wiemy również, że Lyktos wziął udział w Wojna trojańskajego wojskami dowodził Koiranosktóry miał Mirionis jako jego rydwan. Według Iliada, Koiranos uratowany król Idomeneus od włóczni rzuconej przez Hektora, poświęcając się w ten sposób.

Lyttos została zbudowana amfiteatralnie, podobnie jak wiele kreteńskich wiosek, w naturalnie bezpiecznym miejscu, 650 metrów w górę zachodniego podnóża Góra Dikti. Z tego powodu nie potrzebowało żadnych fortyfikacji. Miasto wznosiło się na szczycie wzgórza, na którym znajdowały się ruiny kilku wiatraków i kaplica Stavrosa (= Krzyż) można zobaczyć dzisiaj. Nawet jeśli Lyktos zostało założone w prehistorii, nie prosperowało w tych latach. Była to dominująca potęga na całej wschodniej Krecie, nad obecnymi obszarami Pediada, Chersonissos, Lassithi, Mirabellooraz Viannos. Milatos (położony nad brzegiem morza w pobliżu Malii) i Hersonissos należał do Lyktos i były to dwa główne porty. Lyktos był często w stanie wojny z Knossos ponieważ nieustannie kwestionowała swoją dominację wśród kreteńskich miast. Ostatecznie zostało zniszczone przez Knossians w 220 r. p.n.e., podczas tzw. Lyttian Wojna i przez kilka lat pozostawała w ruinie.

Zgodnie z dokumentacją Lyttians popełnił w pewnym momencie fatalny błąd. Podczas wojny z HierapytnaWyruszyli do walki i pozostawili swoje miasto zasadniczo bez ochrony, z niewielką armią do obrony. Niestety Knossians usłyszeli o tym i pomaszerowali przeciwko Lyktos od razu. Lyktos upadł bez wysiłku i z niewielkim oporem, a następnie został doszczętnie spalony. Następnie Knossians zdobył Lyttian kobiety i dzieci i zabrali je z powrotem do Knossos. Kiedy mężczyźni wrócili, stanęli w obliczu całkowitego zniszczenia; byli tak zniechęceni tak strasznym widokiem, że nie mogli zebrać się na odwagę, by odbudować swoje miasto. Pozostali przy życiu mężczyźni udali się do Lappa gdzie zostali ciepło powitani. Lyktos zostało odbudowane później, z pomocą Sparty. Nigdy nie odzyskało swojej dawnej potęgi, ale mimo to stało się ważnym kreteńskim miastem.

W czasach rzymskich miasto szczyciło się dużymi budynkami publicznymi i cieszyło się nowym okresem dobrobytu i rozwoju. Posągi rzymskich cesarzy Marka Aureliusza i Trajana, które można dziś zobaczyć w Muzeum Archeologiczne w Heraklionie zostały tam odkryte. W 450 r. p.n.e. Lyktos wybił monety przedstawiające orła z otwartymi skrzydłami (ptaka Zeus) i głowę dzika. Święto Periblemaia tam również zorganizowano; było to związane z instytucją "efebii", podobnie jak Ecdysia w Phaistos. Te festiwale inicjacyjne oznaczały przejście młodych mężczyzn (efeb) z dzieci na obywateli i wojowników, rytualnie zrzucając szaty młodości i przyjmując szaty obywatela.

Mury oporowe, które tworzą trzy tarasy, na których zbudowano miasto, oraz mury cytadeli, zbudowanej w VII wieku pne, można dziś zobaczyć na stanowisku archeologicznym, a także ruiny budynków z okresu rzymskiego.

The Vouleuterion (budynek, w którym mieściła się rada obywateli) był najbardziej godną uwagi konstrukcją odkopaną tutaj. Został on założony w latach Hadriana i jest wspomniany w licznych inskrypcjach. Jego koniec nastąpił w 365 r. n.e., kiedy został zniszczony przez trzęsienie ziemi. Największa sala miała cztery rzędy siedzeń, podłogę wyłożoną marmurowymi płytami i marmurową okładzinę w dolnej części ścian. Inną monumentalną konstrukcją publiczną, której części przetrwały do dziś w kilku miejscach, jest akwedukt miasta; naprawdę imponujący projekt inżynieryjny zbudowany w latach Cesarz Hadrian (II wiek n.e.). Kaplice Święty Jerzy (Agios Georgios) i Święty Krzyż (Timios Stavros) są również obecne w miejscu starożytnego miasta.