Płaskowyż Lassithi

Na wysokości 850 m n.p.m. Płaskowyż Lasithi jest największą górską równiną w Kreta i jedynym zajętym przez cały rok. W przybliżeniu owalny, biegnie około 11 km ze wschodu na zachód i 6 km z północy na południe. Otaczają go szczyty Selena (1559 m) na północy, Afendi (1588 m) i Louloudaki (1163 m) na zachód, Spathi (2148 m) na południe i Katharo (1564 m) i Varsami (1545 m) na wschód. Hodowla zwierząt i rolnictwo były głównymi zajęciami w przeszłości.

Dziś to ogromne pole Dikte został przekształcony w gigantyczny ogród. Jeszcze kilka lat temu nawadnianiem zarządzały tysiące małych wiatraków. W pewnym sensie była to ogromna farma wiatrowa, w swojej tradycyjnej formie wykorzystywana do pompowania wody, a nie produkcji energii elektrycznej. Obecność osad ludzkich na tym obszarze sięga tysięcy lat wstecz. Jaskinia Dictean, powyżej Psychrogdzie według greckich legend ? Zeus został podniesiony. Neolit oraz Minojczycy znaleziska są dość rozległe; główna jaskinia grobowa (EM-MM) została znaleziona w Aghios Charalambososady z czasów pałacowych i późniejszych zostały zidentyfikowane w Papoura (na północny zachód od wioski Lagos) i Plati niedaleko Jaskini.

Brytyjczycy (np. Evans oraz Pendlebury) badali i wykopywali miejsca na wzgórzach i szczytach wokół Karfi par excellence, od końca Epoka brązu. Zazwyczaj były one niefortyfikowane, ale znajdowały się w miejscach, do których dostęp był utrudniony; weneckie forty zostały prawdopodobnie zbudowane na takich wcześniejszych ruinach. Po 600 r. p.n.e. Papoura Osada znacznie się rozwinęła, otwierając nowe obszary; stała się kwitnącym miastem aż do okresu rzymskiego. Pod rządami Bizancjum życie kwitło aż do 1211 roku, kiedy to przeszło pod kontrolę Wenecji. Wielkie rebelie z czasów Agiostefanityz Psaromelingoi i Kallergidoiwszystkie skupiały się wokół Lassithi. Dlatego Wenecjanie uważali ją za cierń w sercu Wenecji.

W 1263 r. Wenecjanie wysiedlili mieszkańców, wykarczowali drzewa i zakazali wypasu w regionie; w ten sposób pozostał on opuszczony przez dwieście lat. Następnie w 1463 r. Wenecja wydzierżawiła równinę pod uprawę pszenicy - potrzebowali jej do wyżywienia swojej marynarki wojennej i armii - oraz przeprowadziła operacje i wycięła kanały odwadniające - tak zwane linies - aby poradzić sobie ze stojącymi wodami; obszar został podzielony na bloki (widoczne do dziś). Potomkowie pierwotnych mieszkańców zaczęli powracać na te tereny, które powoli się odradzały.

Po podbiciu Peloponezu przez Turków, Wenecjanie przenieśli uchodźców i osiedlili ich na równinie, gdzie pozostali do czasu przejęcia Krety przez Turków. Lassithi przeszedł w ich ręce. Wtedy to po raz kolejny obszar ten stał się centrum oporu. Dziś wokół krawędzi równiny znajduje się 17 wiosek: od północnego wejścia i zgodnie z ruchem wskazówek zegara po Pinakiano są Lagos, Tzermiado, Farsaro, Marmaketo, Aghios Konstantinos, Mesa Lassithi, Mesa Lasithaki, Aghios Georgios, Koudoumalia, Avrakonte, Kaminaki, Magoula, Psychro, Plati, Aghios Charalambos oraz Kato Metochi.

Wielu mieszkańców migruje na zimowe miesiące do wiosek w rejonie Heraklionpowracający wiosną. Głównym zajęciem jest rolnictwo z dodatkiem rzemiosła i turystyki.