18 Omalos - Agia Roumeli

The wąwóz Samarii oferuje jeden z najbardziej znanych i imponujących szlaków turystycznych Kreta. Wąwóz jest dostępny od północnego wejścia przy Xyloskalopołudniowa krawędź płaskowyż Omalos. Codziennie kursują autobusy do Xyloskalo z Chania.

Przejście przez wąwóz jest dozwolone tylko w określonych godzinach, od 06:00 do 15:00. Oznacza to, że dla tych, którzy osiągnęli Omalos lub Schronisko górskie Kallergis wędrując drogą E4 z Sougia, muszą odpowiednio zaplanować swoją wędrówkę. W przypadku wąwóz Samarii jest Chroniony pomnik przyrodyoznaczone jako takie przez Rada Europejskai jeden z najważniejszych Parki narodowe Grecji. Jest to jeden z powodów, dla których przepisy są surowe, a odwiedzający muszą przestrzegać wytycznych.

Obszar Xyloskalo (1) na wysokości 1200 m n.p.m., daje nam pierwsze spojrzenie na piękną trasę, którą będziemy podążać. Widok na szczyty górskie wyznaczające granice doliny wąwozu jest spektakularny. Na wschodzie widzimy szczyt, na którym znajduje się schronisko Kallergis, a także szczyty Psari oraz Melidaou. Po południowej stronie znajduje się wspaniały szczyt Volakias i "boski? Góra GigilosWidać również jeden z najwspanialszych szczytów Krety. W oddali najwyższy szczyt, Pakhnes jest słabo zarysowany.

Trasa E4 z Omalos do Agia Roumeli

Rozpoczynamy zejście w kierunku stromego wąwozu, podążając bardzo dobrze wytyczoną, ale także bardzo stromą ścieżką. Po około 40 minutach, po przejściu około 1900 m, docieramy do Neroutsiko (2). Znajdujemy tutaj wyznaczone miejsce do odpoczynku, w którym możemy odpocząć w razie potrzeby. Kontynuujemy przez kolejne 1000 m, a następnie dochodzimy do źródła wody Riza Sikias (3) po naszej lewej stronie.

Po NeroutsikoŚcieżka staje się mniej stroma. Początkowo strumień jest po naszej prawej stronie, ale od pewnego momentu podążamy wzdłuż jego koryta. To przejście jest powtarzane wiele razy, aż do Agia RoumeliDlatego przejście przez wąwóz jest niebezpieczne w okresach, gdy nagłe opady deszczu mogą powodować powodzie. Z tego powodu przekraczanie wąwozu jest dozwolone tylko między 1 maja a 31 października.

Około 25 minut po R?za SikiasPrzy pierwszym cieku wodnym zauważamy ruiny podstawy jakiejś budowli. W tym miejscu stał kiedyś napędzany wodą tartak do drewna. Idziemy dalej przez około 10 minut.

Wkrótce docieramy do centrum niewielkiego płaskiego obszaru z ogromnymi cyprysami, gdzie znajdujemy kaplicę Agios Nikolaos (4), strażnica Władze leśne i źródło wody. Uważa się, że jest to możliwa lokalizacja starożytnego miasta Keno.

Po Agios NikolaosDrzewa gęstnieją, a przejście staje się węższe. Po około 15 minutach, po przejściu około 800 m, docieramy do Vrisi (5), gdzie znajduje się kamienna fontanna. Po kilkukrotnym przekroczeniu strumienia, zostawiamy ciek wodny po naszej lewej stronie i kontynuujemy wędrówkę lekko pod górę. Po naszej lewej stronie, w kierunku północnym, widać już szczyty Melidaou oraz Psari, a także wąwóz Kalokampos pomiędzy nimi.

Powyżej Kalokampos, możemy wyróżnić starą wieżę. Gdy ścieżka zaczyna opadać, wije się po zboczu, aż do strumienia na wysokości Kolardaktis. Na wzgórzu na południu znajduje się kaplica Agios Georgios i ogromny cyprys. Po pokonaniu ostrego zakrętu w prawo widzimy osadę Samaria (6). Docieramy tam po dłuższej wędrówce korytem strumienia i wychodzimy na jego prawy brzeg, poniżej wzgórza, na którym znajduje się kaplica św. Agios Georgios znajduje się. Stary gaj oliwny można zobaczyć u podnóża wzgórza, obok ścieżki.

Około 3 km za VrisiOpuszczając główną trasę, przechodzimy przez mały mostek na placu opuszczonej osady Samaria. Tutaj znajduje się kolejne wyznaczone miejsce odpoczynku, strażnica Nadleśnictwa i woda pitna. Nie zapomnij zatankować wody, w gorące letnie miesiące jest ona bardzo potrzebna!

Opuszczamy osadę Samaria, przechodzimy przez most i kierując się na południe, natychmiast dochodzimy do wąskiego przejścia między pionową skałą a brzegiem strumienia. Widać tu ruiny starego budynku. Zaraz za zwężeniem znajduje się kaplica poświęcona Chrystus (Christos).

Kilka metrów dalej widzimy prowizoryczne lądowisko dla helikopterów, które jest używane w nagłych wypadkach. Jeśli skręcimy w lewo, omijając lądowisko, zejdziemy do koryta strumienia. Naprzeciwko, na wschodnim brzegu, możemy wyróżnić ruiny domów Kato Chorio z Samaria. Z osady możemy kontynuować wspinaczkę, aż natkniemy się na kaplicę Osia Maria, której Samaria zawdzięcza swoją nazwę (po grecku: Os?a = mniejszy święty).

Wracamy do lądowiska dla helikopterów, zostawiając je po naszej prawej stronie i podążamy ścieżką w kierunku południowym. Nieco dalej napotykamy mały mostek, przez który przechodzimy na wschodni brzeg strumienia. Około 1 km od osady Samaria docieramy do źródła wody zwanego Tis Pérdikas do Neró (7) (= woda z kuropatwy). Następnie mijamy wąski odcinek wąwozu, gdzie widzimy ruiny tartaku napędzanego wodą i kontynuujemy przez kilka minut schodząc do strumienia, do określonego punktu, w którym ściany wąwozu wznoszą się pionowo. Ścieżka jest teraz niewyraźna, ale trzymamy się ścieżki strumienia.

Gdy dotrzemy do piargu, ścieżka przechodzi na wschodni brzeg, aż do obszaru o nazwie Kefalovrisia (8). W strumieniu można zobaczyć ogromne platany z rozłożystymi korzeniami. W czasach starożytnych źródła te zasilały sanktuarium Wyroczni Apolla, które istniało w tym regionie.

Kontynuując od Kefalovr?siaPodążamy ścieżką po wschodniej stronie wąwozu. Wody źródlane z Kefalovrisia działa przez cały rok.

Dalej mijamy stary zrujnowany młyn wodny i po przejściu obok niego docieramy do kaplicy Christos (9), na płaskim, zalesionym terenie po naszej lewej stronie.

Następne spotkanie Porty (10), ?bramkido wąwozu.

W tym momencie znajdujemy się w najbardziej spektakularnej części wąwozu, gdzie wąskie przejścia z pionowymi ścianami następują po sobie. Musimy tu zachować szczególną ostrożność, ponieważ na ostrych ścianach wąwozu, szczególnie w późnych godzinach wieczornych i wczesnych porannych, grasują dzikie kozy. Ten niedostępny, stromy teren jest królestwem dzikiej kozy kreteńskiej (kri-kri).

Zostawiamy za sobą ten imponujący krajobraz i zauważamy, że staje się on bardziej płaski. Koryto strumienia również zaczyna się poszerzać. Wciąż na ścieżce napotykamy strażnicę Nadleśnictwa, a następnie starą osadę Agia Roumeli (11). Nie jesteśmy teraz zbyt daleko od wybrzeża.

Najpierw dotrzemy do dzielnicy o nazwie Spiliawtedy Mezogitonia i kontynuując przez chwilę na zachodnim brzegu strumienia, docieramy do Kato Gitoniaktóry znajduje się na jej wschodnim brzegu. Dalej w dół przechodzimy przez mały mostek, dokładnie w miejscu, gdzie kościół Agia Triada znajduje się. Następnie mijamy dziedziniec kościoła, gdzie kiedyś znajdował się stary cmentarz osady, i podążamy w kierunku wylotu wąwozu. Przekraczając strumień jeszcze raz, docieramy do jego zachodniego brzegu i możemy teraz zobaczyć nadbrzeżną osadę Agia Roumeli (12).

Na szczycie wzgórza po naszej prawej stronie widać na wpół zrujnowaną fortecę. Na brzegu strumienia, po naszej prawej stronie, znajdują się pozostałości starego młyna wodnego, a w korycie strumienia leży stary kamienny most. Idziemy dalej prawą stroną i napotykamy kościół pod wezwaniem św. Zaśnięcie Dziewicyzbudowany na miejscu starożytna świątynia Apolla.

Po 18 km spaceru w jednym z najbardziej imponujących wąwozów Europy i z pewnością najwspanialszym z nich Kretadochodzimy do mety. Spojrzenie na niekończący się błękit Morze Libijskie i zrelaksować się w jednej z tawern. Zasłużyłeś na dobry odpoczynek.

 

Długość ścieżki	18 km
Czas trwania wędrówki	6,5 godziny
Kiedy wędrować	Wiosna, jesień, lato
Region ścieżki	Chania