Oudheden van Myrtos (Mirtos) - Ierapetra

Twee opmerkelijke Minoïsche nederzettingen zijn opgegraven op de locaties van Fournou Korifi en Pyrgosin de buurt van de huidige nederzetting Myrtosten oosten van Ierapetra.

Proto ? Minoïsche nederzetting in Fournou Korifi

De eerste nederzetting is een belangrijke Proto-Minoïsche nederzetting (2800 ? 2200 v. Chr.) die werd opgegraven op de heuvel van Fournou Korifi, 3,5 kilometer ten oosten van Myrtos. De nederzetting was aanvankelijk klein, maar groeide later. Het bestond uit een veelheid van gebouwen en kamers zonder stedenbouwkundige planning, smalle steegjes ertussen en muren beschilderd met een roodachtige mortel. Negentig van dergelijke kamers werden blootgelegd tijdens de opgravingen. Gezien de gevonden werkplaatsen en opslagplaatsen met belangrijke stukken aardewerk (Koumasa stijl en Vassiliki Ware), evenals bronzen dolken, zegels, weefgewichten enz. Het lijkt erop dat de bewoners een vroege vorm van ambachtelijke industrie hadden ontwikkeld (weven, pottenbakken enz.).

Het lijkt er ook op dat deze werkplaatsen gemeenschappelijk waren en door iedereen gebruikt konden worden. Als dit inderdaad zo was, dan waren sociale klassen of andere dergelijke onderscheidingen in dit stadium nog niet gedefinieerd. Een van deze gebouwen was waarschijnlijk een heiligdom omdat de beroemde Godin van Myrtos beeldje ontdekt. Vandaag de dag is het te zien in de Archeologisch Museum van Agios Nikolaos. Dit plengoffer stelt een vrouwenfiguur voor met een lange nek en een volumineus bovenlichaam, die een kruik in haar armen houdt. De binnenkant van de kruik is hol, bedoeld om een plengoffer in te doen. Deze nederzetting werd rond 2400 voor Christus volledig verwoest en de site werd niet opnieuw bewoond.

Minoïsche nederzetting in Pyrgos

Iets meer naar het westen, een Neopalatiale villa en een Minoïsche nederzetting met opmerkelijke architectuur werden opgegraven, op de heuvel van Pyrgosaan de oostkant van een rivier, tegenover Myrtos. Op de top van de heuvel werd een villa gevonden die waarschijnlijk een administratief centrum en de residentie van de plaatselijke heerser was. De architectuur had een paleisachtige uitstraling; het had een centrale, verharde binnenplaats met een processiegang en een balkon met uitzicht op de Libische Zee. Het was versierd met fresco's en had een binnentrap die naar een tweede of mogelijk zelfs derde verdieping leidde. De werkplaatsen en huizen van de nederzetting waren eromheen gerangschikt.

Het is duidelijk dat het sociale klassensysteem dat wordt aangegeven door de stadsplanning en de architectuur van de nederzetting werd geformuleerd in de eeuwen tussen de twee bewoningsfasen. De voorwerpen van aardewerk die tijdens de opgraving werden gevonden en een snel draaiende pottenbakkersschijf getuigen van de voortdurende ontwikkeling van de keramische kunst. Potten van klei waren eleganter geworden en waren versierd met verschillende ontwerpen of voorstellingen van de natuurlijke wereld.