Starożytności Myrtos (Mirtos) - Ierapetra

Dwie niezwykłe osady minojskie zostały odkopane w lokalizacjach Fournou Korifi oraz Pyrgosw pobliżu dzisiejszej osady Myrtosna wschód od Ierapetra.

Proto ? Osada minojska w Fournou Korifi

Pierwszą osadą jest ważna osada protomiońska (2800 - 2200 p.n.e.), która została odkopana na wzgórzu Fournou Korifi, 3,5 km na wschód od Myrtos. Osada początkowo była niewielka, jednak z czasem rozrosła się. Składała się z wielu budynków i pomieszczeń bez planu urbanistycznego, wąskich alejek pomiędzy nimi i ścian pomalowanych czerwonawą zaprawą. Podczas wykopalisk odkryto dziewięćdziesiąt takich pomieszczeń. Biorąc pod uwagę znalezione warsztaty i magazyny zawierające znaczące fragmenty ceramiki (Styl Koumasa oraz Vassiliki Ware), a także sztylety z brązu, pieczęcie, ciężarki do krosien itp., wydaje się, że mieszkańcy rozwinęli wczesną formę przemysłu rzemieślniczego (tkactwo, garncarstwo itp.).

Wydaje się również, że warsztaty te były wspólne, przeznaczone dla wszystkich. Jeśli rzeczywiście tak było, to klasy społeczne lub inne tego typu rozróżnienia nie zostały jeszcze zdefiniowane na tym etapie. Jeden z tych budynków był prawdopodobnie sanktuarium, ponieważ słynna bogini Myrtos statuetka została tam odkryta. Dziś można ją zobaczyć w Muzeum Archeologiczne w Agios Nikolaos. To naczynie libacyjne przedstawia kobiecą postać z długą szyją i obszernym torsem, trzymającą w ramionach naczynie, które w rzeczywistości jest dzbanem. Wnętrze naczynia jest puste, przeznaczone do przechowywania płynu libacyjnego. Osada ta została całkowicie zniszczona około 2400 r. p.n.e., a miejsce to nie zostało ponownie zasiedlone.

Osada minojska w Pyrgos

Nieco bardziej na zachód znajduje się Neoprzestrzenna willa i osada minojska z godną uwagi architekturą zostały odkopane na wzgórzu Pyrgospo wschodniej stronie rzeki, naprzeciwko Myrtos. Na szczycie wzgórza znaleziono willę, która najprawdopodobniej była centrum administracyjnym i rezydencją lokalnego władcy. Jej architektura miała charakter pałacowy; posiadała centralny, wyłożony nawierzchnią dziedziniec z chodnikiem procesyjnym i balkonem z widokiem na Morze Libijskie. Był on ozdobiony freskami i posiadał wewnętrzne schody, które prowadziły na drugie lub nawet trzecie piętro. Wokół niego rozmieszczone były warsztaty i domy osady.

Oczywiste jest, że system klas społecznych wskazany przez plan miasta i architekturę osady został sformułowany w ciągu wieków między dwiema fazami okupacji. Wyroby garncarskie znalezione podczas wykopalisk, a także szybko obracające się koło garncarskie, świadczą o ciągłym rozwoju sztuki ceramicznej. Gliniane naczynia stały się bardziej eleganckie i zostały ozdobione różnymi wzorami lub przedstawieniami świata przyrody.