Michael Damaskinos - kreteński artysta

Michael Damaskinos jest prawdopodobnie najważniejszym malarzem Szkoła kreteńska. Urodził się w Candia (współczesny Heraklion) około 1540 roku i praktykował malarstwo w School of Agia Katerina z Synaj. W wieku 32 lat pracował w Wenecji i zetknął się ze sceną sztuki współczesnej.

Po 1584 roku powrócił do Candia a w szczególności na klasztor Vrondisi (niedaleko wioski Zaros). Jest to również miejsce, w którym El Greco Został na jakiś czas i studiował w szkole hagiografii. Niewiele wiadomo o jego życiu, ale jego twórczość była szeroko badana. Łączy w sobie wiele elementów ikonografii bizantyjskiej z technikami malarstwa zachodniego i sztuki renesansowej, a także czerpie z greckich korzeni. Damaskinos stworzył liczne dzieła, które są obecnie rozproszone w kolekcjach Święty Jerzy w Wenecjaw Muzeum Bizantyjskie na Atenyi Kolekcja bizantyjska w kościele Agia Katerina z Synaj (w pobliżu katedry Agios Minas). W tym ostatnim miejscu znajduje się sześć jego najważniejszych prac, które kiedyś należały do Klasztor Vrondisi. Niestety, ponieważ kościół został niedawno odnowiony, jest otwarty dla zwiedzających tylko w dniu imienin świętego, czyli 25 listopada. Klasztor i kaplica Agioi Deka pobliskie warto odwiedzić, jeśli nadarzy się okazja, ponieważ mieszczą się w nich ważne i wspaniałe eksponaty od Damaskinos i innych malarzy. Kościół znajduje się w centrum Heraklionu, na placu o tej samej nazwie.

Podobnie jak jego współcześni, El Greco, Damaskinos był pod silnym wpływem artystów renesansowych, takich jak Tintoretto oraz Paolo Veronese. Wiele jego obrazów charakteryzuje się czerwonawym odcieniem, który preferował. Damaskinos jest pamiętany jako jeden z największych malarzy szkoły kreteńskiej, która wyróżniała się stylistycznie na tle innych szkół bizantyjskich tamtych czasów. Inni artyści, którzy postawili na Szkoła kreteńska na mapie w tym czasie, oprócz Damaskinosbyły El Greco, Theophanis Strelitzasoraz Georgios Klontzas. Na szczęście zarówno Damaskinos i większość innych artystów Szkoła kreteńska mieli praktykę podpisywania swoich prac, co nie było powszechne w ikonografii bizantyjskiej w tamtym czasie.