Vesting Kazarma - Sitia

De naam Kazarma is afgeleid van het Venetiaanse Casa di Arma, wat kazerne of wapenarsenaal betekent. Dit waren inderdaad de kazernes van het Venetiaanse garnizoen, het hoofdkwartier van het leger van de versterkte stad Venetië. Sitia. De muren van Sitiadie net zo hoog reikte als het fort, werden tegelijkertijd gebouwd met de Kazarmain de late Byzantijnse jaren.

Echter, verschillende aardbevingen, de opstanden van de lokale bevolking tegen de Venetianen en de invallen van Barbarossa veroorzaakten grote schade aan de muren en het fort zelf. De muren werden op een gegeven moment door de Venetianen afgebroken; ze waren van plan om ze te herbouwen, maar hebben dat nooit gedaan. Uiteindelijk verlieten de Venetianen de stad in 1651 en vernietigden wat ze konden, zodat het niet door de Turken gebruikt zou worden. Gelukkig konden de Kazarma had een beter lot; de Turken restaureerden het en maakten zelfs enkele toevoegingen aan de constructie, die vandaag de dag nog steeds zichtbaar zijn. De koepelvormige uitkijkposten op de kantelen van het fort zijn een typisch voorbeeld van deze toevoegingen.

Twee trappen leiden naar de hoofdingang met bogen, vanwaar men een ruime binnenplaats betreedt. Er is een donjon die stevig aan de andere kant van de binnenplaats staat, tegenover de ingang, en twee ongelijke platforms met treden leiden naar de ingang. Een gebouw met drie kamers bevindt zich aan de oostkant van de donjon, terwijl aan de westkant de overblijfselen van een kleinere kamer te zien zijn die mogelijk een keuken was. De Vesting Kazarma is zeker een bezoek waard, zowel voor degenen die willen visualiseren hoe de stad was in de Middeleeuwen als voor degenen die willen genieten van een prachtig panoramisch uitzicht over de stad en de baai van Sitia. In de zomer is er een extra reden om de steile weg naar het fort te nemen.

De Kazarma is een van de locaties waar het culturele festival van Kornariamet evenementen zoals concerten, kunsttentoonstellingen en theatervoorstellingen. De Vesting Kazarma Vroeger was dit de belangrijkste locatie voor het festival, maar tegenwoordig wordt het zelden als zodanig gebruikt vanwege beperkingen van het plaatselijke Departement van Archeologie.