Samariakloof

Samariakloof is de langste en een van de meest indrukwekkende kloven van Europa. Dit is misschien wel het populairste wandelpad van Griekenland en wordt elke zomer door duizenden mensen bezocht. Het is aangewezen als Beschermd Natuurmonumentdoor de Europese Raaden het is een van de belangrijkste Nationale parken in Kreta en Griekenland.

De kloof is 18 kilometer lang en de breedte varieert van 150 meter tot 3-4 meter op het smalste punt, dat bekend staat als Sideroportes. In het verleden diende de kloof vaak als toevluchtsoord voor de lokale bevolking, die hierheen vluchtte om te ontsnappen aan de moordpartijen tijdens perioden van buitenlandse bezetting. In 1770 vluchtten duizenden plaatselijke vrouwen en kinderen hierheen nadat de Daskalogiannis Opstand.

De wandeling door de kloof begint bij Xyloskaloin Omalos (op een hoogte van 1.200 meter). De meesten kiezen ervoor om 's ochtends vroeg te beginnen, omdat de tocht tussen de 4 en 8 uur duurt, afhankelijk van je conditie, wandeltempo en het aantal foto's dat je neemt. Gemiddeld is zes uur voldoende voor degenen die van de route willen genieten zonder al te veel haast te hebben. Op het dalende pad dat begint bij Xyloskalobegint u aan de ontzagwekkende afdaling diep in de kloof, in de richting van de waterloop. In het begin ligt de beekbedding aan de rechterkant van de wandelaar, maar je zult hem onderweg meerdere keren moeten oversteken. De wandeling over het pad naar beneden, tot de locatie van Neroutsikoduurt ongeveer 40 minuten. Daar wordt het pad minder steil. Als je de Samariakloof afdaalt, ontdek je een gevarieerd landschap met waterbronnen, poelen en indrukwekkende grote rotsen die in de waterloop liggen, evenals talrijke bomen, zoals platanen, dennen en cipressen.

In de oudheid werd het cipressenhout dat in de kloof werd gekapt, geëxporteerd naar Egypte. Men gelooft zelfs dat hier een hele "industrie" actief was om het nodige materiaal te leveren voor de bouw van de Minoïsche paleizen. Bomen en bladverliezende eiken wortelden op de hoogste kliffen, onuitsprekelijke geuren van kruiden en af en toe een Kretenzische wilde geit (kri-kri) die op een steile helling klimmen (voor degenen die het geluk hebben dit te zien) maken de tocht door deze kloof onvergetelijk. Honderden soorten flora en fauna (waarvan sommige endemisch) zijn te vinden in de Nationaal park Samaria. Ongeveer een kilometer na Neroutsikode R?za Sikias (= vijgenboomwortel) waterbron te zien. Na ongeveer nog eens 30 minuten bereik je de kapel van Agios Nikolaosdat wordt omringd door enorme cipressen. Men gelooft dat hier de oude stad Keno heeft gelegen. Volgens de mythologie was Keno de geboorteplaats van de godin Vritomartys.

Vanaf dit punt wordt de kloof smaller. Ongeveer 4 kilometer verder bereik je de nederzetting Samaria, die in 1962 werd geëvacueerd toen de kloof werd uitgeroepen tot Nationaal Park. Een klein stukje bergopwaarts lopen na het dorp Kato Choriokan men de kapel van Osia Mariawaaraan Samaria zijn naam dankt.

Verderop kom je langs een locatie met de naam Tis Perdikas voor Nero (= water van de patrijs), waar een waterbron te vinden is. Ongeveer een kilometer daarna, Kefalovrisiakomt een plek in zicht die wordt gekenmerkt door zijn enorme platanen. Volgens Griekse legenden voorzag het water dat ontspringt aan de wortels van deze platanen het heiligdom van het Orakel van Apollo, dat in dit gebied bestond. Vervolgens kom je langs de kapel van Christus (Christos) en komt aan bij een van de indrukwekkendste delen van de kloof, de beroemde Sideroportes (= Poorten van ijzerook bekend als Poorten = poorten). Dit is het smalste punt van Samariakloofwaar de verticale wanden torenhoog bovenuit steken. Met een beetje geluk zie je hier een Kretenzische wilde geit, hoog op de afgrond. Na Portes wordt het landschap wat vlakker en wordt de waterloop breder. Bij de uitgang van de kloof worden de toegangskaarten opnieuw gecontroleerd om er zeker van te zijn dat niemand is achtergebleven of heeft besloten om in de kloof te kamperen.

Het laatste deel van de wandeling blijkt vaak het moeilijkst. De kloof is achter de rug, maar de hitte wordt moeilijk te verdragen en de vermoeidheid neemt de overhand. Gelukkig is de Libische Zee nu dichtbij. Accommodatie is beschikbaar in Agia Roumeli. Er is ook de mogelijkheid om de boot te nemen die naar Loutro, Chora Sfakion, Sougia of Paleochora.